داوود دانش‌جعفری در جمع دانشجویان پیشگام پیشرفت اظهار كرد: مدل تأمین مالی سلامت در ایران به دو صورت هزینه‌های خصوصی و عمومی است که 60 درصد هزینه‌ها را مردم می‌دهند و 40 درصد هزینه، عمومی است که از این میزان 21 درصد سهم دولت و 19 درصد، سهم تأمین اجتماعی است.
دکتر داوود دانش‌جعفری، وزیر اسبق اقتصاد و عضو اندیشکده اقتصاد مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که در پنجمین کنگره پیشگامان پیشرفت درباره موضوع پیشرفت اقتصاد سخن می‌گفت با اشاره به رابطه پیشرفت اقتصادی و اقتصاد سلامت اظهار كرد: این موضوع، هدفمند انتخاب شده است چون پیشرفت کشورها بدون توجه به سلامت، امکان‌پذیر نیست. وی با اشاره به ابلاغ سیاست‌های کلی سلامت از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی در هفته‌های گذشته، ادامه داد: سیاست سلامت را می‌توان با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی همراه کرد، زیرا بندهایی از اقتصاد مقاومتی نیز به درمان و سلامت پرداخته است.
مشاور فعلی وزیر بهداشت با بیان اینکه در گذشته نسبت به سلامت از دریچه اقتصادی کمتر توجه کردیم، تصریح کرد: مشکل بخش سلامت، هزینه‌های آن است؛ به دلیل سنگینی هزینه‌ها است كه کشورها از عهده آن برنمی‌آیند؛ هر چند می‌دانند که باید به این موضوع مهم توجه كنند.
وزیر اسبق اقتصاد گفت: یک عامل افزایش هزینه، به ترکیب بیماری‌ها بستگی دارد که در دنیا، مرتب در حال تغییر است و درمان بیماری‌های جدید نیز هزینه‌های بیشتری دارد.
وی بیماری‌ها را در دنیا به دو بخش واگیر و غیرواگیر تقسیم کرد و افزود: 24 درصد بیماری‌ها در اروپا غیرواگیر است و هر چه از مرحله توسعه‌نیافته به سمت کشورهای توسعه‌یافته می‌رویم بیماری‌های واگیر کم می‌شود؛ اما بیماری‌های جدید افزایش می‌یابد. وی ادامه داد: در حال حاضر در کشورهای پیشرفته 21 درصد بیماری‌ها مربوط به اعصاب و روان و 25 درصد آن، قلبی است.
عضو اندیشکده اقتصاد به کشورهای آفریقایی اشاره کرد و گفت: اکثر این کشورها، کمترتوسعه‌یافته هستند و آمارها نشان می‌دهد که 25 درصد بیماری‌های آنان مربوط به ایدز، 4 درصد سل، 7 درصد غیرواگیر و اعصاب و روان نیز 7 درصد است. جمع‌بندی اقتصادی بخش سلامت این کشورها نشان می‌دهد با توجه به آمار بیماری‌ها، درصد هزینه‌های بیماری نیز در کشورهای توسعه‌نیافته بیشتر از توسعه‌یافته است.
وی در خصوص راه‌های تأمین منابع مالی بخش سلامت تصریح کرد: مالیات، تأمین اجتماعی، استفاده از منابع خیرین و نیز جیب مردم، محل تأمین هزینه‌های درمان است. در کشورهای پیشرفته، درصد بیشتری از این هزینه‌ها توسط تأمین اجتماعی تأمین می‌شود؛ اما در برخی کشورها، هزینه درمان، بیشتر از جیب مردم و پس از آن، بودجه دولت‌ها است.
به گفته دانش‌جعفری، کشور هلند 75 درصد از هزینه‌های سلامت خود را از طریق تأمین اجتماعی به دست می‌آورد. اما در انگلیس، دانمارک و استرالیا 70 درصد هزینه‌ها از بودجه عمومی تأمین می‌شود و در اکثر کشورها 70 تا 80 درصد هزینه‌های سلامت، از محل بودجه عمومی تأمین می‌شود.
وی افزود: در آمریکا تنها 44 درصد هزینه از دولت و 35 درصد از طریق پول بیمه‌های مردم و 15 درصد از جیب مردم تأمین می‌شود و در حال حاضر یکی از مشکلات آمریکا، بخش سلامت است که به دنبال همگانی کردن آن هستند.
وی با اشاره به گزارش سازمان بهداشت جهانی که 3 نوع مسئله برای سلامت در نظر گرفته است این مسائل را افزایش منابع مالی سلامت، عدالت بیشتر در سلامت و برطرف کردن ناکارآیی این بخش دانست.
دکتر دانش‌جعفری ادامه داد: در بخش تأمین مالی، اهداف هزاره جدید نشان می‌دهد سرانه سلامت در کشورهای توسعه‌نیافته 44 دلار است که به 60 دلار برای هر نفر هدف‌گذاری شده است و این میزان برای هر نفر در ایران 315 دلار است و در حال حاضر نیز یک درصد از ارزش افزوده نزدیک به 3 هزار میلیارد تومان به بخش سلامت اختصاص یافته است.
وی افزود: معمولاً برای مواد غذایی قندی، چربی‌دار و نمک‌دار، مالیات اضافه وضع می‌کنند تا بتوان بخشی از هزینه‌ها را جبران کرد.
دانش‌جعفری به عدالت در سلامت اشاره کرد و گفت: خدمات یارانه‌ای یا بیمه یارانه‌ای باید به افراد فقیر داده شود و همچنین در بخش رفع ناکارایی مردم به سمت استفاده از داروهای غیربرند رفته و از مصرف بیش از حد داروها و تجهیزات پزشکی خودداری کنند.
به گفته وزیر اسبق اقتصاد، مدل تأمین مالی سلامت در ایران به دو صورت هزینه‌های خصوصی و عمومی است که 60 درصد هزینه‌ها را مردم می‌دهند و 40 درصد، هزینه عمومی است که از این میزان، 21 درصد سهم دولت و 19 درصد، سهم تأمین اجتماعی است. وی میزان هزینه هرنفر در ایران را 315 دلار اعلام کرد.
وی ادامه داد: در دنیا به طور متوسط 41 درصد هزینه‌ها را بخش خصوصی و 59 درصد را بخش عمومی -شامل تأمین اجتماعی و دولت- تأمین مي‌كنند.
عضو اندیشکده اقتصاد مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت تأکید کرد: کشورهایی که بدترین وضعیت سلامت را دارند میزان هزینه‌ای که از جیب مردم برای سلامت می‌دهند 70 تا 75 درصد است. به همین دلیل، سعی مي‌كنند هزینه‌ها را کاهش دهند تا از بودجه عمومی کمتر هزینه شود.
